Додека сме млади мислиме дека целиот свет е под нашите нозе и можеме да направиме се, но поради брзиот ритам на живот често забораваме дека нема вечно да живееме, а она што најмногу го забораваме се оние кои не израснале и не извеле на правиот пат. Понекогаш несакајќи сме се изгубиле во обврските, некогаш мислиме дека повеќе не ни се потребни, па горчливата вистина ја дознаваме кога ќе биде касно. Затоа мора да ја причитате оваа приказна.
Биле, па поминале, па пак дошле тешките времиња, синко мој“, почнал старецот да ја раскажува својата приказна, со намера барем на една личност да ѝ го пренесе своето животно искуство и да ѝ помогне да научи важна лекција.
Овој човек преку една моќна порака ќе допре директно до вашето срце и ќе ви ги отвори очите.
Еве ја неговата тажна приказна со голема животна поука:
Откако знам за себе, отсекогаш тешко се живеело, но порано беше многу полесно. Не се имаше многу, но срцето беше задоволно со тоа што го имаше. Срцето беше полно со љубов од кое се раѓаше почитта кон луѓето. Таткото беше татко, мајката – мајка, а детето – дете. А денес? Не треба премногу да се зборува, сè се знае.
